Eetstoornis? Zie de persoon erachter

Sophie ter Avest, ervaringsdeskundige en herstelbegeleider anorexia nervosa

Door een opeenstapeling van onder andere een negatief zelfbeeld, een aantal ingrijpende gebeurtenissen en zorgen om dierbaren kwam Sophie terecht in een eetstoornis, anorexia nervosa. De eetstoornis gaf haar controle waar dat in de rest van haar leven juist wegviel. Sophie is nu een aantal jaren volledig hersteld en werkt als ervaringsdeskundige herstelbegeleider. Zij zet haar eigen ervaring in, onderbouwd met theoretische kennis, om bewustwording te creëren van iemands eigen krachtbronnen en kwaliteiten, zodat er stappen gemaakt kunnen worden richting herstel.

Hoe gebruik jij jouw persoonlijke beleving
binnen jouw werk als ervaringsdeskundige?

“Doordat ik in mijn herstel veel verschillende soorten hulpverlening en behandelingen heb gehad, kan ik hier vanuit een brede blik op terugkijken en meenemen wat voor mij helpend was en wat niet. Ik heb ervaren dat een aantal factoren van belang waren om stappen richting herstel te
kunnen maken”, vertelt Sophie.


Sophie vertelt: “Gedurende mijn hulpverleningstraject heb ik ervaren dat het ontzettend belangrijk was dat iemand echt naar mij luisterde en mij zag, niet de eetstoornis. Een eetstoornis gaat namelijk niet over eten. Om een eerste stap te zetten richting het willen en kunnen werken aan mijn herstel, had ik iemand nodig die mij niet veroordeelde en die niet met te veel advies kwam. Ik had iemand nodig die mij echt zag voor wie ik was, de persoon áchter de eetstoornis.”

‘’Mijn angst zat hem in werkelijkheid niet in het aankomen, mijn angst zat in het leven weer aangaan zonder houvast.’’

Sophie vertelt verder: “Daarnaast is het belangrijk om in te zien dat een eetstoornis een gevolg is, niet de oorzaak van het gedrag. Mijn angst zat hem in werkelijkheid niet in het aankomen, mijn angst zat in het leven weer aangaan zonder houvast. In veel behandelingen lag (en ligt nog steeds) de focus veelal op het eetgedrag en gewichtsherstel, en minder of soms niet op de onderliggende oorzaak.

Hierdoor sluit een behandeling bij sommige mensen niet aan. Pas toen er bij mij werd gewerkt aan de functies van mijn eetstoornis, ontstond er ruimte om ook te werken aan eetverstoorde gedragingen. De angst voor het leven werd kleiner, waardoor de kracht om aan te sterken toenam.”


Welke tips heb jij voor hulpverleners?

“Het is belangrijk om ieder individu als mens te zien en te beseffen dat er achter de eetstoornis altijd iemand zit die behoefte heeft aan een liefdevolle benadering, vertrouwen en geborgenheid. Heb geduld, het kan een lang proces zijn waar ook af en toe terugvalmomenten bij kunnen horen. Geef de persoon het gevoel dat alles gezegd kan worden en dat alle gevoelens er mogen zijn”, aldus Sophie.


“Er zijn momenten geweest waarin ik mijzelf helemaal kwijt ben geweest en de eetstoornis mij overnam, maar toch waren er wel manieren om dan alsnog contact met mij te maken. Wil je met iemand in gesprek, leg dan niet alleen de nadruk op het eten of gewicht, maar probeer dan vooral gewicht te geven aan de persoon achter de eetstoornis. Vanuit daar kun je samen onderzoeken waar iemand bijvoorbeeld écht behoefte aan heeft”, sluit Sophie krachtig af.

Blijf op de hoogte

Mis niets van de ontwikkelingen in het domein Jeugd. Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!

Dit artikel is afkomstig uit het Magazine Samen Sociaal Domein. Meer van deze inspirerende verhalen lezen? Bestel dan de nieuwste editie van het magazine, of bekijk onze andere blogs.